İşe geldim, masamda bir cd. “Büyüdüğümü nereden anlayacağım?” diye soruyor bana. Büyüsem de içimde kıpır kıpır bir çocuk var, ona göz kırpıyor.
Koydum laptopa, taktım kulaklıklarımı. Dinlemeye başladım. Nasıl neşeli, nasıl çocuksu…
Çocuklar küçükken Banu Kanıbelli dinlerdik birlikte. 4 yaşın tüm meraklarını, ufak tefek dertlerini, kocaman kahkahalarını içinde taşıyan şarkıları vardır; güzel sade besteler, akılda kalan melodilerle.

Şimdi önümüzde İmre Hadi ile yeni bir seçenek var. Daha çok ilkokul çağındaki çocuklar için gibi hissettim dinledikçe, sözleri, melodileri ile. Artık küçük olmayan ama gençler dünyasının melodi ve sözlerine de çok uzak bu yaş çocuklarına ne sunmalı desek, elimiz boş kalıyor genelde. İşte bu şarkılar bir yandan onlara, bir yandan da biraz daha umutlu ve neşeli olmayı dileyen biz büyüklere. Dinleyin, anlayacaksınız…
Not: Sevgili Çiğdem, teşekkür ederiz!