Çocuklar büyüdü.
Çocuklar büyüyor.
Büyümek hep baki aslında. Yaş kaç olursa olsun…
Meraklanmak, keşfetmek, öğrenmek, tecrübelenmek, yol almaksa eğer büyümek, hep baki hayatımızda.
Çocuklarım büyüyor. Ben de onlarla birlikte.
Kızım “De” ve oğlum “Do”, 5.5 yaşındalar bugün. Elele gelmeyi seçtiler bu dünyaya, iyi ki de öyle seçtiler. Yuvamızı aydınlattılar. Beni çok özel bir anneliğe taşıdılar.
İlk günden beri yazdım hep. Onları, onlarla geçen yaşamı, beni, yorgunluğu, mutluluğu, en çok da heyecanları. Yazmak ve paylaşmak… En az büyütmek kadar keyifli benim için.
En baştan beri okuyan, düşünen, dinleyen, gözlemleyen, en çok da hisseden bir anne olmayı seçtim. Oldum – olamadım bilemem. Ama bu yol bana benimle ilgili çok şey öğretti, onu biliyorum.
Şimdi kısa kısa paylaşma zamanı. Biraz diğer annelerle yazışmalarımdan, biraz güncemden, en çok da zihnimde hiç eskimeyen anılarımdan bir araya gelen “dün” ve çocuklarımla büyümeye devam ettiğimiz “bugün” var bu blogda.
Keyifli paylaşımlar…
-
Son Yazılar
Arşivler
- Aralık 2022
- Şubat 2021
- Aralık 2019
- Ağustos 2019
- Ağustos 2018
- Ocak 2018
- Kasım 2017
- Ekim 2017
- Mayıs 2017
- Aralık 2016
- Kasım 2016
- Mayıs 2016
- Nisan 2016
- Mart 2016
- Şubat 2016
- Ocak 2016
- Aralık 2015
- Ekim 2015
- Mayıs 2015
- Aralık 2014
- Kasım 2014
- Eylül 2014
- Ağustos 2014
- Temmuz 2014
- Haziran 2014
- Mayıs 2014
- Nisan 2014
- Mart 2014
- Nisan 2012
- Aralık 2011
- Kasım 2011
- Haziran 2011
- Mayıs 2011
- Nisan 2011
- Mart 2011
- Ocak 2011
- Kasım 2010
Kategoriler
Meta
Çocuklar Büyürken 
merhaba limonata,
ah, icten bir merhaba yeniden. simdi vakit yaratabildim. arada acıyor okuyor tam yazacak oluyor ve fakat bir turlu vakit yaratamıyordum. cok uzun zaman oldu sohbet etmeyeli seninle bazı vakitler yuregim dagılıyor icimden anıyorum seni, kısacık bir dua geliyor pesi sıra. size ailenize bulundugum yerden icten bir dua yolluyorum. cocuklarını icten kucaklıyorum hep.
iki cocuklu oldum ben, artık iki cocuk annesiyim. simdi ben kimim, cok gizli yazmısım:) senin taaa eskilerden bir arkadasınım. basarısız mikro denememde bana yazmıstın hep, dustugumu dusundugumde kalkmama yardımcı olmustun. bana soyle derdin hic unutmuyorum: bilge’cim biraz sakin olabilsen, biraz odak noktanı degistirebilsen, bak nasıl rahat yoluna girecek her sey. nitekim dedigin gibi oldu. hic beklemedigim bir vakit, kızıma gebeligimi ogrendim. pesi sıra henuz kızım dort aylıkken de ogluma gebe kaldıgımı. bilmem hatırlayabildin mi beni?
su sıralar, hem calısıyor hem cocuklarımı buyutmeye ugrasıyorum. iki minik insan yetistirmek icin annelik yuregimle arada karısıyor ve fakat hala aynı heyecan hala aynı inanamama duygusuyla icim titreye titreye iyi insan olmaya cabalıyorum.
seni cok ozledim limonata,
bir merhaba demek istedim.
de ve do’yu gozlerinden,
seni de guzel yanaklarından opuyorum arkadasım.
icten sevgilerimle,
artık iki cocuklu olan bir anne,
bilge.
bilgecim
nasıl hatırlamam…
iyi ki yazdın.
ve beni çok duygulandırdın.
kızını ve oğlunu kocaman öpüyorum, çok iyi bir anne olduğuna da eminim, desem.
Geri bildirim: On yılda bir… | Çocuklar Büyürken